Pizzo Stella

De Pizzo Stella is een markante berg in het italiaanse Lombardije. De noordwand is met een gletsjer bedekt, maar er zijn ook verschillende routes naar de top welke niet over de gletsjer gaan, zoals de hier beschrevene beklimming over de uitzichtsrijke graat vanaf P.2959 en afdaling over de westgraat (normaalweg).

Uitgangspunt voor onze route was het Bivacco Chiara e Walter van de Italiaanse alpenvereniging (CAI). Dit is een erg klein hutje (of blik in plaats van hut), waar slechts 9 personen kunnen overnachten. Met meer dan 6 personen is het wel al heel erg vol, wij waren er met zijn tweeën en konden er een gezellige avond verbrengen. Er is een gasfles, een klein fornuis en wat bestek aanwezig om het eten klaar te maken, maar toen we net 5 minuten aan het koken waren was het gas op. Gelukkig hadden we zelf ook een gasstelletje bij zodat we nog iets warms konden eten en drinken.
Water kan uit de nabijgelegene meertjes gehaald worden: dit water moet gekookt worden voor gebruik.

De route is eigenlijk goed gemarkeerd met oranje stippen en begint niet ver van het Bivacco (wij hadden wel wat moeite het begin te vinden: er lag nog vrij veel sneeuw, wat waarschijnlijk verschillende markeringen nog bedekte). Op het begin voert de route vrij direkt richtung westen en stijgt tot ca. 2800m, waar richtung noorden verder geklommen wordt totdat de graat op P.2959 bereikt wordt. Vanaf P.2959 volg je de graat via P. 2906 totdat je op een plateau (ca. 2950m) ten zuiden van de Pizzo Stella uitkomt. Op de graat heb je af en toe je handen nodig en moet je zoveel mogelijk op de graat blijven (niet in de flanken uitwijken). Vanaf het plateau volg je wegsporen en bereik je uiteindelijk het grote kruis op de top van de Pizzo Stella. In juni lag hier nog veel sneeuw en moesten we gedeeltelijk over een vrij steil sneeuwveld lopen of de sneeuw omgaan.

Om over de normaalweg af te dalen, liepen we eerst een stukje terug over de graat, totdat op ca. 3100m wegsporen richtung de westgraat voeren. Deze volgden we en daalden zo snel af. De westgraat moet niet heel erg lang gevolgd worden, op ca. 2800m/2900m verlaat je de graat naar rechts richtung de op de kaart aangegeven wegsporen. Vanaf hier volg je de weg over morenenheuvels (veel losse stenen) en sneeuwvelden en bereik je uiteindelijk het idyllische meertje Lago di Angeloga en het Rifugio Chiavenna.

Het Rifugio Chiavenna is dan heel anders dan het Bivacco Chiara e Walter. Hier is het binnen wel warm :) en wordt er erg lekker italiaans eten voor je gekookt.